“รักนะจะบอกให้..”

คำว่า “ครอบครัว” เป็นคำสั้นๆ แต่มีความหมายที่อบอุ่นกับผมมากครับ

สำหรับคนหลายๆ คนที่เติบโตมาแบบ “พ่อไปทาง แม่ไปทาง” หลายๆคนต่างมีวิถีชีวิตที่เปลี่ยวเหงา และมีความรู้สึกเล็กๆที่โหยหาซ่อนเก็บลึกๆอยู่ในใจ
บ้างประชดสังคม ประชดตัวเอง บางคนก็ฮึด บางคนก็เปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพไปเป็นอีกคนหนึ่ง เพื่อให้ตัวเองอยู่ได้..

สิ่งเหล่านี้แล้วแต่คนคิด..
แต่ผมเลือกและตั้งใจตั้งแต่ยังเด็กว่า..
เมื่อในรุ่นเรา ไม่มีครอบครัวที่อบอุ่น
เมื่อเราโตขึ้นเราจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นของเราเองให้ได้ในสักวัน..

ความรู้สึกที่ตั้งใจจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นนั้น
ในโลกแห่งความจริงเป็นอะไรที่ทำไม่ได้ง่ายๆเลย..
และบางทีก็ต้องแลกอะไรมาอีกหลายๆอย่าง..

ตอนนี้ ผมมีลูกชาย 2 คนแล้วครับ กับครอบครัวเล็กๆ..
และก็มีเรื่องราวซนๆ ชวนปวดหัว เรื่องของเจ้าลูกชายตัวดีมาเล่าให้ฟัง..
พร้อมๆกะความคิดเลี้ยงลูกที่แปลกชาวบ้านสักหน่อย (มั้ง)

ลองๆอ่านกันนะครับ..แชร์ๆกันกับความคิด ความรู้สึกของพ่อคนคนนึงที่อยากเล่าเรื่องของลูก..

“รักนะจะบอกให้..”