ในความคิดเห็นส่วนตัวของผม
คิดว่าความพอเพียง
ตามพระราชดำรัส
เป็นความเพียงพอที่รู้จักพอ
รู้จักพอก็เป็นสุข
มีความสุขได้ไม่ร้อนรนทุรน
ขณะเดียวกัน
ก็ไม่ใช่หมายถึงให้แค่คิดเอาเฉยๆ
แต่หมายถึง การรู้จักวางแผน
บริหารการจัดการ
ให้เกิดความพอเพียง
ของระดับชีวิต
อย่างสมดุล
เกิดดุลยภาพแก่ชีวิต
และสังคม
และประเทศ