ถึงเวลาเอามาลงบลอกแล้วครับ แฟนพันธุ์แท้การ์ตูนคลาสสิค
รางวัลลนี้มีความหมายสำหรับคนคอการ์ตูนมากกว่าที่คนอื่นคิดครับ
แถมเป็นรางวัลคลาสสิคนี่ มันอลังการที่สุดแล้ว เพราะมันรวมหมดทุกเรื่อง
ไม่ใช่แค่เรื่องๆเดียว
ต้องขอบคุณ เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ที่ช่วยลุ้นจนหัวใจจะวายทุกคนครับ
บอกแล้วใช่ม้า..ว่ามันสนุก..มัน..และตื่นเต้น
เล่าตามตรงว่าตลอดเวลาที่เล่นเตรียมตัวตกรอบอยู่ทุกวินาทีครับ
ยอมรับว่าเวลาที่มีให้เตรียมตัวน้อยมากๆ เรามีเวลาไม่กี่วันที่จะทบทวนสิ่งที่เราอ่านมาครึ่งชีวิต
แถมผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนสุดยอดทั้งนั้นเลย
คุณเซนทำงานในแวดวงการ์ตูน และเป็นคนในตำนานสำหรับผม
เพราะลายเซ็นเค้าติดตามาตั้งแต่สมัยรุ่นๆ คิดดูสิว่าจะสั่งสมประสบการณ์มาขนาดไหน
น้องนัทก็ โอ้โหหนังสือเพียบ เพราะโตมากะหนังสือ และสนพ. พูดง่ายๆอยู่ในแวดวงหนังสือตั้งกะเกิด
น้องชลนี่ แทบจะเรียกว่าเอนไซโคพีเดีย เดินได้ มีทั่งชอตโน๊ต และข้อมูลเอี๊ยด
เห็นการ์ตูนร่วมสี่พันที่สะสม ไม่ด้อยกว่าตอนที่ผมเคยมีเลย
แทนนี้ก็คอการ์ตูน ครบเครื่องเลย แถมเป็นนักวาดการ์ตูนส์อีกครับ
เคยมีผลงานเรื่อง boys & girl ด้วย สไตล์การแต่งตัวนี่เจอครั้งแรก
เฮ้ย มันฟอร์แมทแบบเดียวกะเราเลย..(ลองสังเกตดิ)
ผมล่ะ…แหะๆ ตอนที่เขาถามว่ามีอะไรมั่งก็ เอ่อ….
เคยมีครับแต่มันไหม้ไปหมดแล้ว…555
มีแต่ที่เก็บไว้ในหัวเท่านั้นแหละ แถมนานแล้วร่วม 10-20 ปี
ดูโฉมหน้าผู้เข้าแข่งอีกรอบครับ
(ขาดน้องนัทไปคนครับ กลับไปก่อน…)
ทุกคนน่ารักมากๆครับ แข่งเสร็จก็ได้เพื่อนคอเดียวกันกลับบ้านด้วยอีก 4 คน
คุยกันยังจะรู้สึกคุ้นเคย คงเพราะคอเดียวกัน
ประทับใจเมมโมรี่นี้มากเลยครับ
และได้ลงรูปนี้เสียที
โอย…ไม่น่าเชื่อ..ขนลุกซู่..
ได้มาอยู่ในมือกะเขาบ้างแล้วสิ…ครับ
ยังเสียดายอยู่เลยครับว่าคอการ์ตูนแถวนี้น่าจะไปสมัครเยอะๆ..
ขอเล่าอารมณ์ส่วนตัวนิดนึง
สารภาพเรื่องนึงเรื่องกด ว่าจริงๆ แล้วมันรนจนปืนลั่นน่ะครับ
ตอนที่กด
ถ้าใครได้ไปดุอยู่ในห้องส่งจะรู้ว่าทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
แล้วก็เพิ่งรู้สึกตัวตอนนั้นว่า…
(เอ..ทำไมหันมามองเราเป้นตาเดียวฟระ)
อ้อ….พิธีกรเค้ายังไม่ได้เอ่ยคำถามเลย..
(ที่จริงเขาบอกไว้แล้วว่าเมื่อพิธีกรเริ่มต้นคำถาม
โดยเอ่ยคำถามว่า “ถามว่า…” เมื่อไหร่ ให้เริ่มกดได้เลยทันทีที่มั่นใจ)
แต่ดันจำได้แต่
“ทันทีที่พิธีกรเอ่ยคำว่า “ถามว่า” ให้กดได้เลย”
พอได้ยินคำว่าถามว่าปุ๊บก็กดเลยครับท่าน (กดไปทำไมฟระ))
ต่อจากนั้นคือเรื่องเลยตามเลย ด้นสด
ข้อนั้นเป็นความกดดันอย่างสูงครับ
เรียกได้ว่าพอตอบได้แล้ว หัวกลวงไปพักนึง
(ไม่รู้มีใครเคยเป็นบ้างครับ)
อายๆด้วยครับ น้ำตามันดันซึม แบบว่าอารมณ์มันพีคสุดๆ
แบบว่ามันดันด้นไปจนถูกคำถามที่เขาถาม และตอบได้ด้วย
เวลาทำไรยากๆแล้วมันได้นี่มันสุดๆนะ อารมณ์สะใจ
(ไม่รู้ใครเคยเป็นบ้างหรือเปล่า)
ที่จริงตอบข้อนี้ได้แล้ว
ผมกะกลับบ้านเลยนะครับนั่น…
คือ มันพีคมากๆ ข้อนี้..
ถ้าได้ไปดูในคลิปย้อนหลัง
สังเกตข้อต่อมา ผมหัวกลวงไปแล้วเรียบร้อย…555 เขิน
(ก็สติมันล่องลอยไปตั้งแต่ข้อก่อนแล้ว..)
ยังดีทีมีพักเบรก…ครับ ไม่งั้นกลับบ้านแล้วจริงๆ
(คือมันตอบข้อที่ยากที่สุดได้สำหรับเราแล้วมันพีคสุดๆแล้ว)
เกือบไปแล้วเชียว…
สุดท้ายก็เข้าไปรอบสุดท้ายกะเขาจนได้..
ใครที่อยากดูทั้งหมดก็เข้าไปดูที่นี่นะครับ
https://geranun.com/archives/509
ส่วนคอมเม้นก็ไปเม้นกันที่ bloggang นะครับ
รวม คห. ไว้ที่เดียวกันอบอุ่นกว่า