ในตัวอย่างของความแตกต่างของความคิดที่น่าหยิบยกตัวอย่างมาพูด
แบบอินเทรนช่วงนี้ คงจะเป็นเรื่องของ บอล กับ นาตาลี
ผมชอบมุมของนาตาลีครับ
เธอบอกว่า บอล อันดับที่ 50 ของโลกนี่ไม่ธรรมดานะ..เก่งออก
แต่สำหรับคนไทย อันดับ 50 นี่ร้องยี้…
นี่คือความแปลกที่สะท้อนค่านิยมของคนไทยมากๆครับ
คนไทยนิยมคนเก่ง..ต้องแบบเลิศเลอถึงจะซูฮก
อันดับรองๆไม่เคยมอง..หรือมองข้ามไปเลย
สมัยก่อน ต๋อง ก้าวเป็นคลื่นลูกใหม่ไฟแรงก็เป็นแบบนี้
ช่วงแรกๆ ฟีเวอร์โหม
พอระดับของต๋องต่ำลง..ก็หาย
ชีวิตนักกีฬาเมืองไทยถึงเป็นแบบนี้..คือ คนมักยี้ง่าย
ทั้งที่เวลาเขาไปแข่งแพ้ชนะกลับมา เหนื่อยฝ่าฟันทุ่มเทแทบตาย
ทั้งการฝึกฝน ทั้งความเครียด
พออยู่ในสายตาก็มาคาดหวังอย่างนั้นอย่างนี้
พอไม่อยู่ในสายตาก็ยี้..
แล้วพอยี้แล้วนี่ไม่หอมนะครับ อะไรก็ไม่เข้าตา
นักกีฬาเมืองไทย ถ้าไม่โชคดีขึ้นไปอยู่ในอันดับต้นๆ หรือสูงจริงๆนี่
ก็อยู่ในมุมของตัวเอง
สื่อไม่ทำข่าว ประชาชนไม่รู้จัก
นู่นจนวันที่เขาไปคว้าชัยชนะของเขามาด้วยลำแข้งของตัวเองแล้วนั่น
ถึงจะมาหลงใหลได้ปลื้ม..
ผมไม่รู้ว่ามุมไหนมีความสุข สำหรับคนไทย
และอนาคตของเยาวชนไทยที่รักกีฬามากกว่า..
แต่ผมเชื่อว่า ค่านิยมแบบนี้ของคนไทย คืออุปสรรคสำคัญ
เป็นอุปสรรคในการส่งเสริมคน และกำลังใจของคน
รวมถึงเยาวชนอีกหลายคนที่เติบโตและมุ่งมั่นในทางกีฬาระดับโลก
ส่วนตัวผม..ถึงจะไม่ชื่นชอบ บอล เป็นการส่วนตัว
แต่อย่างน้อยผมก็ว่า อันดับที่ 50 ของโลกนี่ก็ไม่ธรรมดานะ
ไม่ใช่ top 5 ไม่ใช่แชมป์
แต่เขาก็คือคนหนึ่งที่สร้างชื่อให้กับเมืองไทยและคนไทยมาแล้วคนนึง..
สุขในมุมมองครับ..
ของแถม
We Saw Johnny Depp!
Download link
นี่ก็มุมมองของคนคิดนะครับ มุมความคิดของคนนี่สร้างสรรค์อะไรได้เสมอเลย..555