ธรรมะหลวงพ่อชา ระวังการสร้างนิสัยเคยชินเสียๆให้กับตัวเอง

ธรรมะหลวงพ่อชา

คำสอนของหลวงพ่อชา ที่อยากให้คุณลองคิดครับ

หลวงพ่อชา สุภัทโท

เธอจงระวังความคิดของเธอ

เพราะความคิดของเธอจะกลายเป็นความประพฤติของเธอ

เธอจงระวังความประพฤติของเธอ

เพราะความประพฤติของเธอจะกลายเป็นความเคยชินของเธอ

เธอจงระวัง ความเคยชิน ของเธอ

เพราะ ความเคยชินของเธอจะกลายเป็นอุปนิสัยของเธอ

จงระวัง อุปนิสัย ของเธอ

เพราะ อุปนิสัย ของเธอจะกำหนดชะตากรรมของเธอชั่วชีวิต

ความเคยชิน ที่จะก่อให้เกิดเป็นทุกข์
ส่วนใหญ่เรามักไม่ถือว่าเป็นเรื่องร้ายแรง
เป็นแต่เพียงให้เกิดความไม่สะดวก ไม่สบายบ้างเท่านั้น เช่น การเป็นคนเจ้าระเบียบ รักความสะอาด การตรงต่อเวลา กินอาหารคาวแล้วต้องเพิ่มของหวานตบท้าย
หรือต้องดื่มน้ำชา กาแฟ เป็นต้น

สิ่งเหล่านี้ ถ้าทำจนเคยชินนานๆ แล้วก็แก้ยาก เพราะติดเป็นนิสัย
พอไปอยู่กับใคร หรือเห็นใครทำอะไรที่ขัดกับความรู้สึกที่เคยชิน ก็จะเกิดความหงุดหงิด ขัดตาได้ง่ายๆโดยอัตโนมัติ
บางทีก็ขัดตาขัดใจเราจนแสดงรำคาญแสดงปฏิกิริยาออกมาให้เห็นได้
เช่น บ่น ว่า ติ หรือบางคนก็แสดงออกหนักกว่านี้..

คนเคยอยู่ในที่มีผู้คนห้อมล้อมนับถือนานๆ พอเจอคนที่เฉยๆ ไม่มาพะเน้าพะนอก็ขัดตาหงุดหงิดก็ีมี..
อันนี้เขาเรียกหลง…หลงตัวจนชิน

ปกติแล้วสิ่งแวดล้อม มีส่วนสำคัญให้เกิดความเคยชินมากที่สุด เช่น บางคนมีความเคยชินทาง มักง่าย ไม่เป็นระเบียบ
ถ้าไปอยู่กับคนที่ตรงข้ามกันตน ก็จะให้รู้สึกอึดอัด
เห็นไปว่า เป็นเรื่อง หยุบหยิบ จุกจิก น่าเบื่อ น่ารำคาญไป เป็นต้น

ในขณะที่คนเป็นระเบียบจนเคยชิน เห็นคนที่มีนิสัยไม่เป็นระเบียบก็จะขัดตา

การเปลี่ยนนิสัยแห่งความเคยชินนั้น..ไม่ง่าย
ยังเปลี่ยนได้ง่าย หรือสร้างได้ง่ายถ้าผู้นั้นยังเด็กอยู่
คำโบราณจึงว่า “ไม้อ่อนดัดง่าย ไม่แก่ดัดยาก”

การที่จะให้เด็ก มีนิสัยความเคยชินในทางใด ก็ควรที่จะเริ่มหัด หรือปลูกฝังเสียแต่เล็กๆ เพราะนอกจากจะดัดง่ายแล้ว ยังใช้เวลาน้อยและจะติดหรือประทับใจในนาน หรืออาจจะตลอดชีวิตทีเดียว
และถ้าเป็นความเคยชินที่ดี ก็จะสั่งสมไปตลอดชีวิต

ความเคยชินมีสองด้าน
ความเคยชินที่ดี ก็สร้างอุปนิสัยที่เป็นประโยชน์แก่เจ้าตัวได้มาก
ความเคยชินที่ไม่ดี ก็อาจสร้างอุปสรรคในชีวิตได้โดยคนทำไม่รู้ตัว
เช่น บางคนเข้าไปหาผู้ใหญ่ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่นั่งไขว่ห้าง เอาฝ่าเท้าหันไปทางผู้ใหญ่ (เผลอไปด้วยความเคยชินก็เลยไม่ทันคิด)

ในกรณีเช่นนี้ ถ้าผู้ใหญ่ท่านนั้นเป็นผู้เคร่งครัดต่อระเบียบแบบไทย ๆ ก็อย่าได้หวังเลยว่า จะได้รับความเมตตาจากท่าน..(จริงมั้ยครับ)
ท่านไม่ตระเพิดให้ออกไปจากห้อง ก็นับว่าเป็นบุญหนักหนาแล้ว

ดังนั้นอย่างที่หลวงพ่อชาท่านสอนให้ระมัดระวัง
ความเคยชินที่ดี และไม่ดีของเรานั้น เราต้องรู้จักไว้ให้ดี
การกระทำแบบนี้คือ การรู้จักตนเองแบบหนึ่ง
ไม่รู้ตัวก็ไม่มีทางแก้…
ไม่เคยคิดไม่เคยรู้ จะแก้ได้อย่างไร

ความเคยชินไม่ดีบางอย่างของเราก็ไม่ควรมองข้ามหรือละเลยไป

และบางครั้งก็ต้องสังเกตว่าลักษณะความคิด หรือการกระทำที่ไม่ดีบางอย่าง
เราเริ่มทำบ่อยๆจนจะกลายเป้นความเคยชินหรือเปล่า
เพราะถ้าเป็นความเคยชินนั้นแก้ยาก
ขนาดคนที่รู้จักตัวเองว่านี่คือความเคยชินที่ไม่ดีของเราก็ยังเผลอได้บ่อยๆ

ความเคยชินบางอย่างที่จัดว่าเป็นความเสียหายที่จะต้องแก้ไข
เป็นความเคยชินประเภทที่อันตรายที่สุดสำหรับเจ้าตัวเอง

ลองนึกตรึกทบทวนตัวเองและทำความรู้จักตัวเองกันครับ..
ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้ได้..
ทั้งที่ข้อความยาวๆขนาดนี้..
ผมว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่มีความคิดอ่านแล้วแหละ..

คนที่รู้จักตัวเอง และแก้ไขตนเองได้..มีน้อย
แต่ผมก็หวังให้คุณเป็นหนึ่งในนั้น..ครับ

คราวนี้มาลองอ่านสิ่งที่ต่างจากความเคยชินดูครับ เผื่อจะเข้าใจว่าความเคยชินที่สั่งสมนั้นเป็นอย่างไร

ตัดสินใจให้ดีก่อนอ่านบทความนี้เพราะชีวิตคุณจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป..
ญิณฎีฏ้อนลับ !
ฆุณกำรังอญู่ไนโรกไบไหม่ คุนกำรังไร่ศายฏาอ่านอญ่างช้า ๆ
ไจเญ็ณ ๆ ช้า ๆ ฆ่อย ๆ ปลับฏัว ( ผมเป็ณกำรังไจให้ณะ )
โรกไบนี้ญ่อมใม่ไช่โรกเฎิมเฎิมฒี่คุนฏื่นคึ่นมาเจอทุคเช้า
เลาแณ่ไจว่าคุนญังใม่เคญเจอมัณมาก่อณ
เลาเข้าไจ เรยภิพม์บัญฑัตละ ” ษั้ณศั้ณ ” ไห้คุนใด้หายไจหายฆอ

ฏบมือไห้ตัวเองษักศองแปะ ” แปะ แปะ ”
คุนผ่าณมาใด้หณึ่งญ่อหณ้าแร้ว ฎีไจฎ้วญ

ไงร่ะ เลิ่มคิฎถึงโรกไบเฎิม ๆ ของคุนขึ้ณมาบ้างหลือญัง ?
โรกฒี่คุ้ณเคญไบนั้น
โรกแห่งฆวามเคญชิณ

ท่าอญากกรับใปไช้ชีวิฏเฎิม ๆ ล่วมกัปฆณอีคหกพันกว่าร้านฆนภวกณั้ณ
ก็ฏามไจ !

ผมบอคอะใรไห้ใหม ? ( บัณทัดนี้อ่านง่าญใปไหม ? )
” ฆวามเคญชิณทำไห้เลาเคญฏัว ”
คุนควนเขียณบันทัทข้างบณนี้แปะใว่ฒี่หัวเฏียง ตัวไหญ่ ๆ
ท่าคุนอญากหรุดพ้ณจาคศิ่งเดิม ๆ
อ้อ ! ฏ้องษะกฎแบปณี้ฎ้วยณะ : )
เลาควนล่วมฉะหรองใปฎ้วยกัณ ไนโอกาดฒี่เลาฑั้งฆู่
อ่าณ+เขียณ มาใด้ถึงบัณฑดนี้
เอ้า ! ใช…โญ / ใช… / โญ !

เข้าเลื่องฏ่อ…
ผมเภิ่งภบโรกณี้ เมื่อไหม้ณาณมาณี้เอง
คลั้งแลก ผมตื่ณเต้ณจณณ้ำฏาใหลออคมาโฎญใม่ลู้ฏัว
ผมด้ายภบว่ามีโรกอีคไบซ่อณอญู่ไนโรกฒี่เลาดำเณิณชิวิทอญู่ ! ! !
( คุณควนฏกไจฏามผมฎด้วญ เพลาะผมอุตษ่าไส่เคลื่องหมาญตคไจฏั้งศามฏัว )

ไนอัคสอนใทษี่ษิปศี่ฏัว มีโรกฒี่เลาใม่เคญสำผัด
ไหม้เคญเหญีบญ่างเข้าใป ใม่เคญษนไจ แระใม่เฆญลู้ว่ามัณมีอญู่

ณั่ณอาดเพลาะว่าเลา มัวแฏ่หรงอญู่ไนโรกแห่งฆวามเฆญชิณ
จณฆิฏว่าษิ่งเฎิม ๆ ฑี่เลาไช้อญู่ทุควัณณั้ณ ถูคฏ้องแร้ว
ฎีแร้ว
มัณทำไห้เลาใม่ฆิดหาอะใรไหม่ ๆ ทำไห้เลาฏายด้าณ
ฑำไห้เลาหญุดพัดทะนา
ทำไห้เลาเฉื่อญชา ญอมลับกัปฆวามเฆญชิณไปวัณวัณ

ษิ่งไหม่ ญ่อมไช้เวฬา กว่าฑี่ไครษักคณจะ ” เฆญชิณ ” กัปมัณ
เวราฑี่ว่าณั้ณ ใม่มีไคลู้ ว่าฏ้องณาณษักแค่ไหณ
แฏ่ท่าฑุคคณปะติเสด ” ษิ่งฑี่ใม่เฆญชิณ ” ซะแฏ่แลก
เลาคงไม่มีโอกาดใด้ลู้จัคกัป ” ษิ่งไหม่ ” เป็ณแณ่

เลาฆาดเฎาร่วงหณ้าว่า
ฆงมีฆนอ่าณมาถึงบันทัฏณี้ ณ้อญเฏ็มฑี
แฏ่ท่าคุนเป็ณณึง ฑี่อตทณอ่าณมาถึงฏอนณี้
เลาหวังอญ่างญิ่งว่า คุนจะออคใปษู่โรกไบเฎิมด้วญฆวามลู้ษึกไหม่อญ่างญิ่ง

คุนอาดค้ณภพ โรกไบที่ซ่อณอญู่อีคหรายไบไนโรก
ไบณั้ณ
ว่าแฏ่ฏอนณี้ ฆุณเลิ่มคุ้ณชิณกัปฆำว่า
” ฆวามเคญชิณ ”
ฑี่ษะกตแบปณี้บ้างหลือญัง ?
ก่อณฑี่คุนจะอ่าณมัณไฎ้อญ่างแคร่วฆร่อง…

ขอต้อนรับกลับสู่โลกใบเดิม
โลกแห่งความเคยชินครับ..