เมื่อวานผมตัดสินใจโพสต์เรื่องส่วนตัวไว้เป็นตัวอย่างเรื่องหนึ่ง
คือเรื่องของไฟไหม้บ้านครับ

แรงบันดาลใจของการโพสต์ นอกจากเพราะตัวเองแล้วยังเป็นเพราะเพื่อนสองกลุ่ม

กลุ่มหนึ่งเป็นคนที่รันทดท้อ ชีวิตท้อถอย เหี่ยวเฉากับอนาคต
และชอบมากเรื่องฟูมฟายกับชีวิต
ผมอยากเตือนสติว่าคนที่เขาโดนอะไรหนักๆมากสุดๆก็มี
และเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขเหมือนกันนะ
(ไอ้คนใกล้ๆที่มาเตือนนี่ไง)

ภูมิต้านทานทางอารมณ์ จะช่วยให้คนเรามีสติได้
และตัวอย่างชีวิตของคนที่โดนมาหนักกว่าแต่ตั้งหลักได้มักจะทำให้คนที่กำลังฟูมฟายหยุดชะงักได้บ้าง

ถ้าคนที่เขาโดนมาหนักยังลุกขึ้นเดินต่อได้อย่างมีสติ
แล้วเรามันจะไม่ฟูมฟายไม่หน่อยหรือ อย่างน้อยก็ควรจะตั้งสติกันได้บ้าง

กลุ่มนี้ เวลาผมปลอบใจทีไร
มักจะบอกว่าผมไม่เข้าใจหรอกว่าเขาเจออะไรมาหนักแค่ไหน
ตอนนี้เขาไร้อนาคต ตกงาน และยังหางานทำไม่ได้บ้าง (ยกตัวอย่างประกอบเฉยๆ)
ผมได้แต่ถอนใจ..

คนเราเวลาทุกข์ ทุกข์ได้มากที่สุดโดยที่คิดว่าตัวเองทุกข์สุดแสนแล้วก็มี
เป็นที่อะไร ที่เขาทุกข์ได้ขนาดนั้น..
ทั้งที่ทุกข์แบบเดียวกันเกิดขึ้นกับอีกคนกลับแค่ยักไหล่แล้วพูดว่าแล้วไงให้กับชีวิต

คนอีกกลุ่มคือคนที่บ่นอิจฉาชีวิตที่มีความสุขของครอบครัวผม
แล้วก็บอกว่าผมเป็นคนโชคดีสุดๆ

ผมอยากจะบอกว่า โชคดีโชคร้ายของคนเรามันก็มีคละๆกันนั่นแหละ
ผมอาจจะโชคร้ายกว่าก็ได้ แต่ผมมีวิธีการใช้ชีวิตและมุมมองที่ต่งไปเท่านั้น
(ต้องโพสต์เพราะถ้าไม่มีหลักฐานยืนยันคนมักไม่ค่อยเชื่อว่าผมก็โชคร้ายเป็น)

ทุกคน อาจจะลืมไปว่า ความสุขมันอยู่ที่เราสร้าง
และมันสร้างได้ด้วยมือคุณเองถ้าคุณจะสร้างมันจริงๆ
โดยที่มีปัจจัยที่ความพอตามอัตภาพ

คุณมีเงินสามพันบาท ไปกินซีฟู้ดร้านเด็ดขึ้นชื่อกับเพื่อน

คุณมีเงินห้าร้อยบาทไปกินซีฟู้ดร้านอร่อยหน้าปากซอยเพื่อนได้จมเขี้ยว
คงไม่มีใครมาว่าคุณจน อาหารทะเลเหมือนกัน

คุณมีเงินสามร้อยบาทไปซื้ออาหารทะเลที่ตลาดมาเผากินที่บ้าน ก็ไม่เห็นจะต้องอายใครว่าคุณมีเงินแค่สามร้อย
สามอย่างนี้ไม่แตกต่างเลยถ้าคุณอร่อยตามอัตภาพ และตอบสนองความพึงพอใจของคุณได้โดยรู้จักพอ

คนมันจะทุกข์ตอนไหน
ตอนมีเงินห้าร้อย แต่กระเสือกกระสนไปกินซีฟู้ดร้านแพงๆ
นอกจากกินไม่อิ่มแล้ว ยังทุกข์เพราะทำอะไรเกินกำลังตัวเอง

คนมันจะทุกข์เพราะคิดมโนภาพไปว่าคนอื่นจะดูถูก
ปล่าวเลย คนแรกที่ดูถูกคุรจริงๆ คือ ตัวคุณเองตั้งแต่เริ่มคิด
คุณสร้างภาพลวงตามาให้ตัวคุณเอง
แล้วคุณก็เป็นจริงเป็นจังกับมันจนคุณทุกข์

ถ้าเราเลือกทำอะไรให้กับชีวิตเราตามอัตภาพ ตามกำลังได้ แล้วพอใจ พอเพียง
เราก็จะมีความสุข

นอกจากนั้น
ความทุกข์ ที่เกิดจากสิ่งที่เสียไปแล้ว..

สิ่งที่เสียไปเอาคืนมาไม่ได้ แต่สิ่งที่เหลืออยู่เล่า
เราไม่ควรจะทำร้ายตัวเองให้เสียสิ่งอื่นๆในชีวิตไปอีกไม่ใช่หรือ

ความสุข ที่เกิดแก่ชีวิตเป็นที่ตัวเราเลือกจะมอง เลือกจะใช้
ถ้าเราใช้เป็นเราก็มีความสุขได้ในทุกเวลาื่

อย่างความสุขของผม คือ ครอบครัวที่พร้อมหน้า
ตราบใดที่ครอบครัวผมมีความสุขพร้อมหน้า
เรื่องวัตถุเรื่องอื่นก็ช่างมันเถอะ..อย่าเอามาคุยให้ยาก..หึหึ..

เรารู้ว่าต้องทำอะไรก็พอแล้วในชีวิต แต่อย่าไปหาเรื่องทุกข์ให้กับตัวเอง…เชื่อผม

คนที่ทำร้ายตัวเองซ้ำซ้อน
เวลาเกิดเรื่องหนักในชีวิต ลำพังแค่สติที่จะประคับประคองให้คุณผ่านไปได้ด้วยดีก็ยากแล้ว
คนที่ทำร้ายตัวเองโดยการโยนสติตัวเองทิ้งไป ใส่อารมณ์มากมายนอกเรื่อง นอกวิธีการแก้ปัญหาที่ควรทำ
ยิ่งทำร้ายตัวเองหนักลงไปอีก

ตั้งสติกันหน่อยครับ…