รูป

สี​และ​เส้นประกอบ​กัน​ ​ดู​เป็น​ภาพ
ตารับทราบ​ ​จิตรับ​ ​จาก​มองเห็น
ความ​รู้สึก​ ​ก่อเกิด​ ​จาก​รูป​เป็น
เกิดกระ​เซ็น​ ​ซัดสาด​ ​เป็น​อารมณ์

จิตเห็นรูป​ ​เกิดเรื่องราว​ ​คิดนานา
ตามสัญญา​ ​จำ​ความ​หมาย​ ​ที่สั่งสม
เกิด​เป็น​รูป​ ​เป็น​ร่าง​ ​เป็น​อารมณ์
เกิดชมชอบ​ ​หรือ​ชังเฉย​ ​เวทนา

เกิดยินดี​ ​เกิดพอใจ​ ​ขึ้น​ใน​โลก
ทกข์รักโศก​ ​เรื่องราว​ ​จึง​เกิดหา
ละล่องคลื่น​ ​กิ​เลสสาม​ ​ใน​มายา
ตื่นจิตตา​ ​จึง​รู้ทัน​ ​ธรรม​ทั้ง​ปวง

บทนี้แต่งก่อนไปบวช จะเห็นได้ว่ามีความเข้าใจพื้นฐานอยู่เดิมบ้าง
ขณะเดียวกันก็ยังเจืออารมณ์ทางโลกในบทกลอนให้รู้สึกได้
รวมถึงการปรุงคำจนเกินจำเป็น..